گیلکی زوان ٚ آمۊجش

🌀 فعل «وایمیستم» در یک مثال در گۊیش‌های مختلف زبان گیلکی:

(فارسی: شما برید من وایمیستم)

📓 ساری: شِما/شِمان بۊرین مِن «اِستِمبِه».

📕 آمل: شِما بۊرین من «اسامه».

📙 اشکور: شمۊ بشین مۊ «هیسم».

📗 سختسر: شمۊ بیشین مۊ «هسنم».

📘 کلأچئه: شۊمۊ بشین مۊ «هیسنم».

📓 لاجؤن: شمه بشین مۊ «ایسنم».

📔 پاشاکی: شۊمۊ بیشید مۊ «ایسمه».

📘 رشت: شۊما بیشید من «ایسم».

📗 رۊبار: شما بشَن مؤ «ایشتُم».

📕 المۊت: شمه بَشین مِن «اِشتِم».

(🙏 تشکر عزیزان أجی که زحمت بکشئن خۊ گۊیش ٚ برابر' أمره بؤگۊتن)

بعدالتحریر:

این فعل از ریشه بازسازی شده sta* یا steh* در زبان فرضی هندواروپایی اولیه و همریشه با فعل «ایستادن» در فارسی و «stand» در انگلیسی است. همانطور که در مثال‌ها آمده صورتی که در رودبارها (پیلارۊدبار ؤ المۊت) استفاده می‌شود با «ش» است. مصدر پیشوندی «ویریشتن» در گویش‌های غرب استان گیلان هم از همین ریشه است که در آن هم واج «ش» وجود دارد. در زبان‌های قدیمی ایرانی نیز در مشتقات و صرف‌های مشخص، واج «ش» ظاهر می‌شود؛ از جمله آن‌ها در زبان‌های شرقی اوستایی و سغدی و در زبان‌های غربی هخامنشی و پارتی (در صورت‌های مختلف زبان‌های یاد شده هر دو واج «س» و «ش» دیده می‌شود).

✍ فرهنگ