فعل استمراری در زبان گیلکی
برای بیانِ نمودِ استمراری/ناقصِ فعل در گیلکی (گیلکیِ گیلان) از ساختِ مصدر + دبؤن (صرف‌شده برای شخص و شمارهای مختلف) استفاده می‌شود. مصدر می‌تواند به شکلِ کوتاه‌شده نیز در این ساخت بیاید:
- گۊفتان درم. گۊته درم. گۊت درم.
- نیویشتان درم. نویشته درم. نویشت درم.
- درس خاندن درم. درس خانده درم. درس خان درم.
اما در فعل‌های مرکبی که جزء فعلی در آنها کردن یعنی «کۊدن/گۊدن/کؤردن» است، ساخت می‌تواند چندین صورتِ دیگر نیز داشته باشد.
۱. همیشه می‌توان جزءِ فعلی را حذف کرد.
- شۊخی درم.
- فکر درم.
- صحبت درم.
- خالی درم.
- نااۊمید درم (می پئرأ نااۊمید درم: دارم پدرم را ناامید می‌کنم).
۲. در برخی گویش‌ها در صورتِ حذفِ جزءِ فعلی در پایانِ جزءِ غیرفعلی آوایی مشابهِ نشانۀ مفعولی می‌آید:
- شۊخیأ درم.
- فکرأ درم.
- صحبتأ درم.
- نااۊمیدأ درم.
۳. گاهی نیز در برخی گویش‌ها می‌توان به جای مصدرِ کردن «کأ» آورد.
مثلاً در گیلکیِ پاشاکی و لاهیجان:
- شۊخی کأ درم
- فکر کأ درم
۴. صورتِ دیگری از این ساخت نیز ممکن است و آن اینکه به جای مصدرِ فعلِ مرکب حاصل‌ِمصدر یعنی جزءِ غیرفعلی + بن‌مضارع + ی بیاید:
- شام‌خؤریأ درم.
- شام‌چاکۊنیه درم.
- داستان‌نویسی درم.
(مائده 🙏)
